Mijn fijne viool is in 1991 gebouwd door Hans de Louter, de luthier die zijn sporen al jaren in de gitaar- en vioolbouw verdient. Destijds woonden we beiden in dezelfde wijk van Apeldoorn en zo kon ik het maakproces steeds even komen bekijken. Ik maakte ook regelmatig foto’s, nog met zo’n ouderwets rolletje. Zelfs de man van de fotowinkel werd nieuwsgierig naar het eindproduct. Toen de
viool af was, heb ik voor hem een miniconcertje gegeven.

De lak die er destijds op was gedaan, rook heerlijk naar eucalyptusolie, maar hield zich uiteindelijk niet goed. Er kwam te veel craquelé in. Daar kwam bij dat de viool afgelopen voorjaar een kleine schade had die bijgelakt moest worden, de toets moest opnieuw gevlakt en de kam was aan vervanging toe. Liever goed dan half werk. We kwamen overeen dat de hele viool nieuw in de lak zou komen. De hele viool is dus kaal gemaakt. Nu gaat het bij vioollak niet om één of twee laagjes, dus ik
moest geduldig zijn. Er gaan misschien wel tien lagen op, die steeds weer heel licht worden opgeschuurd. Deze lak is lichter en soepeler dan de vorige. Bij goed weer stond de viool lekker te drogen in de zon, zoals je op de foto’s kunt zien. De nieuwe lak heeft als speciaal bestanddeel propolis. Uiteindelijk heeft de viool nu een helderdere klank gekregen, ziet er weer prachtig uit en de lak geurt heerlijk naar honing, want propolis heeft iets met bijenwas te maken. Zoete tonen….