Yunus (8) kan dankzij docente Baukje toch naar vioolles: de lesruimte is ‘coronaproof’

Viooldocente Baukje van Schie uit Apeldoorn doet er alles aan om kinderen toch les te kunnen geven. Ze heeft haar lesruimte ‘coronaproof’ gemaakt. Want volgens Baukje is het juist nu zo belangrijk om viool te spelen. ,,Kinderen worden nu zo digitaal overvoerd, dat het fijn is om even te kunnen spelen.”

Hij kan niet wachten, de 8-jarige Yunus Canel uit Apeldoorn wiebelt ongedurig op het houten bankje in de tuin achter de lesruimte. Viooldocente Baukje van Schie is echter streng, tussen de lessen zit tien minuten om het lokaal schoon te maken en te laten luchten. Zodra ze het jochie wenkt, schiet hij uit de startblokken.

,,Ik vind viool spelen heel leuk’’, vertelt Yunus, terwijl hij zijn muziekboek op de lessenaar legt en zijn viool uit de koffer haalt. ,,Ik zag vorig jaar in de zomervakantie op tv iemand spelen en toen dacht ik: dat wil ik ook. En mama vond het goed.’’

Samen spelen

Yunus gaat op les bij De Viool, bij docente Baukje van Schie. De jongen leert snel. ,,Maar ineens stopte het door corona. Dat was heel jammer. Gelukkig had Baukje een goede oplossing en kunnen we nu weer samen spelen.’’

De Apeldoornse viooldocente heeft haar lesruimte flink onder handen genomen en ‘coronaproof’ gemaakt. Baukje kocht meters doorzichtig tafelzeil en maakte eigenhandig een afscheiding. ,,Het tafelzeil vormt nu een kamerbreed scherm tussen de leerling en mij. Voordat het kind binnenkomt, moet het even wachten. Ik heb steeds tien minuten tussen de lessen. Dan maak ik de hele ruimte schoon, zet de tuindeuren open en kan de boel lekker doorwaaien. De kinderen wassen hun handen voordat ze aan de les beginnen en maken na de oefening zelf hun lessenaar en het tafeltje schoon’’, vertelt Baukje. Daarnaast blijft ook de keuze om via online verbinding de lessen te volgen.

Halve schouder

Zelf werd ze medio maart ziek. ,,Vermoedelijk corona, maar ik ben niet getest. Ik heb geen koorts gehad, maar had wel dat knijpende gevoel in de longen. Ik was ook erg moe. Toen het weer een beetje beter ging, konden leerlingen filmpjes insturen en heb ik nieuwe oefeningen gefilmd, zodat de leerlingen een vorm van les konden volgen. Vioolles geven is niet per se een contactberoep. Ik heb aan een halve schouder van iemand genoeg om de fysieke houding te kunnen ‘lezen’. Dat kan dus online ook. Helemaal als ik de leerling al een tijdje ken.’’

Missen

Toch is ze op zoek gegaan naar oplossingen om kinderen thuis in de lesruimte te kunnen ontvangen. ,,Ik hoorde van ouders dat kinderen juist nu zo digitaal overvoerd raken. Ze missen ook al zoveel in deze rare tijden. Dan is viool spelen, muziek maken, heel fijn. Het is even een andere mindset. Leerlingen zijn ook supergemotiveerd om te spelen. Het stimuleert je hersenen, je voelt dat je beter kunt worden. Muziek spelen daagt je uit’’, weet de viooldocente uit eigen ervaring.

Ze kreeg haar eerste viool toen ze negen jaar was. ,,Mijn moeder en jongere broertje speelden piano. Dat vond ik ook mooi, maar om nu met z’n drieën piano te spelen, vond ik te veel van het goede. De viool fascineerde mij ook. Dat geluid heeft veel weg van de menselijke stem, je kunt er veel gevoel mee uitdrukken. Uiteindelijk heeft Sinterklaas de keuze gemaakt. Ik kreeg een viool van de Sint en een bon voor vioollessen’’, lacht ze.

Yunus is klaar voor de les. Hij mag bepalen wat er wordt gespeeld. ,,The Garden’’, roept hij. ,,Vooruit, spelen maar!’’

Bron: destentor.nl